Hoe is het met Siep

Siep is nu ruim 1,5 jaar bij ons. We hebben al een aardige weg afgelegd en Siep is niet meer de stabij zoals hij pas bij ons kwam. Je realiseert onvoldoende wat voor een impact het heeft om een herplaatser in huis te hebben met een behoorlijke rugzak. Het makkelijke is dat hij zindelijk is en alleen thuis kan blijven, maar daar is ook alles mee gezegd.

Siep heeft veel spanning en reageert met blaffen op heel veel prikkels (andere honden, kinderen op fietsjes en stepjes, skeelers, luidruchtige pubers, busjes, auto’s met aanhanger, vrachtauto’s). In de beginperiode zocht hij in huis veel warmte, genegenheid en bevestiging. Zeker in het begin moet je niet teveel eisen van je herplaatser omdat hij eerst moet wennen aan zijn nieuwe leefomgeving (Nina van Tilbeurgh heeft er een mooi artikel over geschreven). Om hem in de eerste periode te helpen om zijn spanning heb ik massage oefeningen (Tellington TTouch) toegepast die ik via Ingrid van GoedBeterBeest heb aangeleerd. Met name op de uitlaatrondes was de spanning enorm en kon ik geen contact met hem maken.

Verder bezoek ik samen met Siep regelmatig Karin (holistische dierenarts) en maak ik de afspraak in combinatie met Nory (dierentolk) . Dit zijn zeer bijzondere sessies waarbij Siep met de dierentolk communiceert en zelf zijn medicatie uitzoekt. Met ondersteuning van diverse bachbloesems, kruiden en accupunctuur zijn we nu al een behoorlijke periode bezig. De inzet was om zijn verdriet te laten verwerken waarna er nu gewerkt wordt aan zijn zelfvertrouwen (want ook een hond ervaart emoties). De laatste keer zei Karin: “ ik zie een blije hond” en dit deed mij ontzettend goed.

Daarnaast ben ik me nu aan het verdiepen in de BAT (Behavior Adjustment Training) gedragtherapie methode. Het is een lange weg, we zijn er nog steeds niet. Langzaam aan krijg ik zijn aandacht, snuffelt hij meer en is niet altijd meer gefocust op wat er in zijn omgeving gebeurd. Bij de wandelingen probeer ik voor hem onaangename verrassingen en prikkels te voorkomen ook al lukt dat niet altijd. We merken wel dat de spanningen en het blaffen in intensiteit afnemen waardoor we langzaam aan op de goede weg zijn. Siep gaat vooruit, dat zien we in de omgang met andere honden en tijdens onze vakantie op Terschelling.

Alle inzet gaat onze Siep verder helpen om deze lieverd (die we voor geen goud meer willen missen) weer te laten zijn wie hij daadwerkelijk is: een hele gevoelige en lieve stabij.