Niets zo leuk als een échte winter met sneeuw en ijs! Ook een Stabij zal zich beslist vermaken in een witte wereld. Om die winterpret niet ten koste te laten gaan van zijn gezondheid en veiligheid, zijn hier wat tips en aanbevelingen.
Algemeen
Een Friese Stabij heeft een prima vacht en een gestel dat de winterkou goed kan verdragen. Jasjes zijn dan ook niet nodig. Lange wandelingen of trainingen in de vrieskou zijn geen probleem. Zolang je hond lekker in beweging blijft, krijgt hij geen kans om te veel af te koelen. Mocht je een zieke of oude hond hebben, dan pas je je daar uiteraard wel aan aan. Een warm dekje is voor zo’n hond geen overbodige luxe als het echt koud is. Ook teven die (schijn)drachtig zijn geweest en daarna volledig uit vacht zijn geraakt, mogen dan wel wat ondersteuning in de vorm van een fleece hondenjas.
Zwemmen in de winter
Zolang het niet vriest, mag je een gezonde Stabij nog best laten zwemmen, als je ook je gezonde verstand maar gebruikt: niet te lang zwemmen en daarna flink in beweging houden tot je weer thuis bent. Dus niet met een natte vacht in de auto leggen en zelf nog even boodschappen gaan doen, of gezellig met een kennis staan kletsen terwijl je natte hond naast je steeds harder begint te bibberen. Geef hem geen kans om af te koelen.
Sneeuwpret!
Sneeuw is prachtig! Lekker rennen, ravotten … iedere hond vindt het geweldig! Helaas gaat sneeuw vaak vastzitten in de vacht en vormt daar bolletjes die in ijsballetjes kunnen veranderen. Aan de poten en onder de voeten is dat lastig en pijnlijk. Houdt het haar daar dus kort, dan blijft er minder in hangen. Zie de pagina vachtverzorging hoe je dat zelf kunt doen. De voeten insmeren met zuurvrije vaseline of uierzalf voorkomt ook dat sneeuw blijft plakken. Komt je Stabij toch vol ijsbolletjes te zitten, probeer ze er dan niet af te trekken, want dat is zeer pijnlijk. Knijp ze fijn of smelt ze in je hand, of bij thuiskomst in lauw water.Sneeuwballen happen is leuk! Een beetje sneeuw eten kan geen kwaad, maar voorkom dat je hond te veel sneeuw binnenkrijgt. Hij kan daardoor ziek worden en gaan overgeven, het kan buikpijn veroorzaken en dagenlange diarree. IJswater heeft hetzelfde effect. Voorkom dat je hond te veel binnenkrijgt.
IJspret?
Het ziet er grappig uit: een hond die glibberend en glijdend over het ijs gaat. Hij kan er zelf ook best een hoop lol aan beleven. Toch is dat een erg slecht idee want voor een hond is ijs levensgevaarlijk!
Ik kan het niet vaak en hard genoeg zeggen:
Een hond hoort niet op het ijs!!!
Ieder jaar verschijnen weer berichten in de krant dat honden hierdoor zijn gestorven en soms dat hun baasje bij de reddingspoging het leven heeft gelaten. Ik word vaak voor gek versleten als ik iemand waarschuw, “maar het is hier niet diep hoor” of “het ijs is hartstikke veilig hier, er schaatsen zelfs mensen op!” hoor ik de eigenaar dan zeggen. Een hond weet echter niet of ijs dik genoeg is, of waar het betrouwbaar is. Als je hem nu vrolijk aanmoedigt om op het ijs te spelen, rent hij straks nét zo enthousiast het ijs op als het dooit, en schreeuwen helpt dan echt niet meer.
Zakt je hond door het ijs bij een kanaal of rivier, dan wordt hij onder het ijs getrokken door de stroming. Door diezelfde stroming is het ijs daar vaak dun en dus extra gevaarlijk.
Een hond die door het ijs zakt of in een wak belandt, komt er vrijwel nooit op eigen kracht uit. Hij kan door de kou worden bevangen en aan onderkoeling sterven. Een hond die onder het ijs terecht komt, sterft binnen enkele seconden aan cold-shock of hartstilstand, veroorzaakt door het koude water. Zelfs als hij aan de riem zit, ben je dan niet op tijd om hem veilig terug te hengelen.
Daarnaast kunnen die grappige Bambi-buitelingen gemakkelijk ernstige spier-, pees- en gewrichtsblessures veroorzaken, die niet zelden eindigen in een operatie. Op zijn minst veroorzaakt zo’n glibber- en glijpartij fikse spierpijn bij je hond, hoezo ijspret.
Extra voorzichtigheid is geboden als er sneeuw op het ijs ligt. Een hond ziet dan het verschil tussen wal en ijs niet meer. Houd je hond aan de lijn als het niet vertrouwd is, en zorg dat hij nóóit het ijs op gaat!
Gladheid en pekel
Als het glad is, wordt er gestrooid. Strooizout veroorzaakt lelijke, uitgebeten plekken op je leren schoenen. Honden hebben echter geen beschermend schoeisel, bij hen komt de pekel rechtstreeks op de voetzolen terecht. Tel daarbij op dat ijs en sneeuw erg scherpe randjes kunnen vormen die de voetzolen beschadigen, en je weet dat het voor een hond geen pretje is om op bepekelde straten en stoepen te lopen; het bijt, prikt en irriteert enorm.
Als je vóór de wandeling zuurvrije vaseline of uierzalf op de voetzolen en tussen de tenen van je hond smeert, kan dat veel leed schelen. De kou krijgt minder vat waardoor kloofjes voorkomen worden, en het vet zorgt voor een beschermend laagje tegen de inwerking van pekel. Thuisgekomen spoel je de voeten van je hond goed af met lauw water, om zout-, sneeuw- en ijsresten te verwijderen, en droogt ze daarna goed af. Houd de haren tussen de tenen kort, dan blijft er minder troep in hangen.
Honden die ondanks die maatregelen nog steeds veel last hebben van pekel, zijn mischien beter geholpen met speciale hondenschoentjes.
Bron: www.sudewyn.nl
